1
دانش‌پژوه سطح چهار کلام تطبیقی مذاهب اسلامی، مؤسسه مذاهب اسلامی، قم، ایران
2
دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب.
چکیده
یکی از شبهات معاد جسمانی، شبهه آکل و مأکول است. گاه بدن انسانی را حیوانات وحشی می‌خورند یا در عصر حاضر اعضای یک بدن به بدن‌های متفاوت پیوند زده می‌شود و عضو بدن دوم می‌گردد. حال پرسش این است که: اگر جسم انسانی از بین رفته یا عضوی از بدن دیگران شود، چگونه در روز قیامت انسان‌ها با همین بدن جسمانی محشور می‌شوند؟ آیا ناقص محشور می‌شوند یا خداوند عضو جدیدی را به این انسان عطا می‌کند؟ مذاهب اسلامی به این پرسش‌ها چه پاسخی داده‌اند؟ آیا معاد جسمانی را منکر شده‌اند یا به گونه‌ای دیگر به این پرسش پاسخ داده‌اند؟ با بررسی منابع معتبر مذاهب اسلامی به این نتیجه می‌رسیم که بزرگان اهل حدیث، متکلمان ماتریدی‌مذهب، زیدیان و اسماعیلیه در آثارشان اشاره‌ای به شبهه «آکل و مأکول» نکرده‌اند، اما اکثریت متکلمان اشعری‌مذهب و امامیه معتقدند آنچه وارد بدن آکل می‌شود، اجزای فرعی و فاضله مأکول است که اثری در حشر او در معاد ندارد و عده قلیلی از علمای امامیه و اشاعره معتقدند جسم ابزاری برای روح است و معذب و متنعم حقیقی در انسان، روح اوست و جسم ابزاری بیش نیست.
)